Hoe aan een eerste baantje beginnen? Gebracht door een dummy met 2 linkerhanden... veel w's: wachten en wisselvallige wissels: alles op het www (deel 3)

Ondertussen zijn we al een heel pak opgeschoten en wachten we vooral op onderdelen om te kunnen gaan bouwen. Maar omdat ik niet elke week de tijd en zin heb om alles direct uit te schrijven, loopt het verslag van de bouw helaas niet helemaal meer synchroon. Zoals bij de meeste series op tv, begint deze aflevering met een flash-back. Kwestie van het verhaal ook een beetje spankracht te geven.

Het net niet mislopen van een goede zaak of hoe het lot zich soms kan keren...

Toen ik in deel 2 vertelde, dat mijn oog viel op een Märklin 36344 op 2de hands en dat mijn bod geweigerd werd, had ik de plannen voor dit locje laten varen. Op zich geen hele grote ramp. In de hoop om op de eerste beurzen die zouden komen (ik had er nog steeds hoop in om voor de zomervakantie naar een beurs te kunnen gaan), iets moois te kunnen kopen wat wel zou voldoen. Tot ik plots in gebroken Nederlands (hoed af voor de man dat hij de moeite deed) een berichtje kreeg of ik nog interesse had in het locje. Ik reageerde terstond dat mijn bod nog stond. Ik kreeg bijna direct een bericht terug dat hij de prijs met verzending aanvaarde, maar dat hij niet ging opsturen, maar hij het zelf kwam brengen... euh, ok, de prijs blijft voor mij hetzelfde dus ik zag absoluut geen probleem. De man in kwestie bleek een militair te zijn in de kazerne van Peutie op nog geen 10 minuten van mijn woonplaats.

Done deal en iemand heel gelukkig. Het locje staat mooi in de vitrine te wachten op zijn dienst, werkt zoals het hoort en zal zeker een meerwaarde zijn voor het baantje.

Kartonnen huisjes

Bij gebrek aan plasticard (ja, ik heb bijna alle online-winkels in die periode afgezocht om enkele vellen plasticard te kunnen verkrijgen... zonder succes, tenzij ik het dubbel aan verzendkost betaalde van de waarde van het gekozen materiaal), had ik het lumineuze idee om gebouwen in schaal te maken in karton. Deels om een zicht te krijgen op het geheel (wat komt waar), de plaats dat deze dan zouden innemen en deels ook om al eens een "blauwdruk" of een testje te hebben voor de maatvoering. Gaat het fout? Pech, karton bij de papierslag (het karton dat ik gebruik was van pizza-dozen van Dr. Oetker). In het andere geval had ik dan wel al voorbeeld voor het gebouw dat ik wou maken in plasticard. Maar waar vind ik nu de ideale maten? Internet afgezocht, gaan inschatten wat een goed hoogte zou zijn, opmeten, her-meten, tekenen, nog is op de baan gaan kijken. Na een uur had ik, dacht ik toen, de correcte maten. Ik kon gaan snijden.

Het eerste gebouw zou een heel eenvoudige locloods worden. Niet te groot en simpel rechthoekig. Beter een beetje eenvoudiger beginnen en daaruit dan leren.

Ok, daar dienen testen voor: bij het opmeten werd de hoogte van de rail vergeten. Een domme beginnersfout. Ook de breedte van de loods mag dus groter. We hebben toch weer iets geleerd.

Seinhuis

Op een rangeerterrein hoort een seinhuis. Maar het moest een seinhuis zijn dat paste in de geest van de baan en in de correct periode. Ik zag op het MSM-forum een prachtig seinhuis van Bachmann te koop staan, aan een heel correcte prijs. Eentje in art deco stijl... heel mooi. Maar mits een beetje onderzoek kwam ik al snel tot de conclusie dat deze niet zou staan in het geheel; dit was geen Duits seinhuis. Zelfbouw dan toch? Pfff, na die mislukte poging was mijn zin om zelf aan een seinhuis te beginnen, heel ver zoek. En ik had nog steeds geen plasticard: op de site van Slaters kon ik alles vinden... maar ik kreeg geen verzendkost bij het afrekenen.

Dan maar eentje printen?

De beperkingen van de 3D printer

Ok, op zoek naar een mooi voorbeeld. Ik vond er eentje op Thingivers... mooi, maar juist te groot. Eén van onze leden, Kris, had er een heel mooi volledig hertekent... te groot. Opdelen in stukken? Ok, maar 18u printtijd voor 1 stuk en dit dan maal 3. Dit zag ik niet zitten. Wat nu? Door de beperkingen (nu ja beperkingen), van de printer moest ik een andere oplossing zoeken. Dan toch maar eentje kopen? Ik wou zoveel mogelijk zelf bouwen. Maar soms...

Lindental? Nein, Erstes-Maldorf man!

Toevallig kwam ik op 2de hands op datzelfde ogenblik juist het ideale gebouw tegen en mits een beetje negotiëren kon ik het nog aan een heel mooie prijs op de kop tikken. Een seinhuisje met inrichting... en mogelijkheden.

De naam... Lindental. Ok, mijn baan zou een fictieve baan worden, maar Lindental klonk mij niet lekker in de oren. 
Ik schreef alles op wat in mij op kwam: Nixdorf, Meindorf... nee trekt op niets. Fast ferftigstein? Klinkt... als een belediging. Teufelsfeld, Teuflesberg, Fichtenstadt, Kohleecke... nee en dan, een ingeving. Erstes-Maldorf! Ja, klinkt Duits, klinkt leuk en het geeft ook weer wat de baan is... mijn eerste keer.

Als snel de Dymo erbij gehaald. Even testen... een goed lettertype zoeken, de juiste rand en...voila!

Kijk wat ik nu vind... een wisseldecoder!

Ik had in gedachte om verder te werken met de ingebouwde wisseldecoders van Märklin (74462). Eenvoudig in gebruik, click-and-play en ik had er nog op stock. Na veel rondvraag zat ik met een dilemma. Ik had deze nu wel liggen, maar als ik ze op de baan zou gebruiken en er is een defect, dan moest ik alles afbreken (of gaten voorzien in de onderkant van de baan). Anderzijds zijn K83 wissels (of alternatieven), niet echt goedkoop. 

Nee, ik ging toch voor de ingebouwde wissels gaan. Ik ontbrak er nog eentje, dus dan maar in alle dozen met materiaal dat ik door de jaren had verzamelt. En wat vond ik daar in een enveloppe? 2 zelfbouw decoders van meer dan 15 jaar geleden, gekocht van ene Raf Brauns (Brelec heette die firma toen, deze bestaat nog maar doet nu in LED-verlichting). Ok, het aansluitplan zat er zelf bij... moeilijk kon dit toch niet zijn? Na een beetje een en weer "gewhatsapp" met de leden van de club, wist ik hoe ik de aansluiting correct moest gaan uitvoeren. Top! Alles aangesloten stroom erop... een enorm lawaai. Het geluid van een wisselmotor dat zo snel heen en weer gaat, dat zelf de behuizing warm wordt. Hier klopt iets niet. De boel uitgetrokken. Mijn experiment zat er op. Mijn goesting was ver zoek. Dan toch maar verder zoeken naar die ene wisseldecoder. Er zat, voorlopig, niet veel meer op. Temeer dat Kris, die mij hiermee ging helpen, die dag opgenomen werd in het ziekenhuis. Mijn beste hulplijn, was niet bereikbaar.

In het volgende deel ga ik vertellen over de verdere afbouw van "de bak" en het zoeken naar juiste oplossingen. Zoals reeds aangegeven, ligt alles momenteel even stil. Ik wacht nog op onderdelen en dan kan ik terug aan de slag. Ik hoop echt om binnen de maand de basis helemaal klaar te hebben, dat ik kan beginnen met de inkleding.

Maar meer hierover, volgende keer.